Friday, November 23, 2012

Well, may ibig-sabihin pala yun...


“Dan, sana sa bawat sulyap mo sa mga pictures and videos na iyan, sana naaalala ka din nila”

Around 11:00 PM, Nov.20,2012, yan yung naisip ko na ipost sa wall ko sa FB sa next na online ko.. That was the time na tinitingnan ko lhat ng mga lumang pictures at videos ng mga kaibigan ko, churchmates, tropaz, klazmeyts, family, EX’s, at samu’t saring kalokohan.. J Di ko lng din alam kng bakit sa tinagal-tagal ng nakasave dun ung mga un e dat time ko lang cia naisipang tingnan lahat at panoodin. Well, may ibig-sabihin na pala un.

Nov. 21, papakainin ko sna cna mama at papa sa Shangri-La kaso namahalan c mama, sa iba n lng daw, so I treat them na lang sa Cabalen together with ate Alona and kua Luz.
Matagal nang may problema ung laptop ko, tsambahan na lang na ma-open ko siya, kung kaya’t balak ko nang iuwi un para maayos sa bahay nmin sa nasugbu. So 1 thing kaya nagpahatid ako sa apartment kina papa dahil ipapadala ko ung laptop ko pra ipaayos ke kua denz. (Mejo nagtampo at kc dko na siya msydo nagagamit,.)E dko alam kng bakit nakalimutan kong ipadala dat time pero nung nakita ko ung mga tsinelas galling sa shang, aun ung napadala ko pauwi. Well, may ibig sabihin na pala yun..

Nov. 19, 2012, nagtext sakin si Irish about sa nakita niyang bahay malapit sa Makati. Nghahanap xe cia ng kasama pra makamura sa renta.. sabi ko interesado ako at mtagal n din akong gstong lumipat, wla lang chance mkpghanap. Well, may ibig sabihin na pala un..

Nov. 22,2012, eto na.. png umaga ako so around 6am pa lng umaalis na ako sa apartment pra bumyahe ng almost 2hrs papuntang hotel. Masaya ang nagging araw ko xe training lng ako the whole day.. pero nung pag-uwi ko, naisip ko muna magcompshop dun sa malapit sa amin bago ako tuluyang umuwi sa apartment. Actually I usually do it para lang magpa antok.. Pag-uwi ko sa bahay, sabi ko, bukas na naman ung dalawang lock ng pinto ko. Ung padlock ko nakasabit pa din pero ang nakakagulat, tanggal na ung pinakang puno ng padlock, bakbak ang gilid ng pinto at halatang pinilit buksan. at pagtulak ko, bukas ang pinto. Pag buhay ko ng ilaw, magulo ang loob. Kinalkal lahat ng mga bag at lahat ng cabinet ay bukas. Pati ung cabinet ng pinsan ko na nakapadlock nabuksan din. Ang masaklap, ung bag na pinaglalagyan ko ng laptop ay wala na din.  Laman ng bag ung ilang mga papel at pictures na since college ay hindi ko pa din inaalis dun. Papasko pa ni mama ung bag na un.  Pati ung laptop na matagal kong nakasama sa hirap at ginhawa, andun din.. :”O

Tinext ko ang ilang mga kaibigan ko at sina mama about sa nangyri, salamat sa mga nagresponse although my ilang hindi. Nakakalungkot lang xe ikw lang mag-isa dun at pagdating ko dun dko alam ang ggwin ko,dko alam kng cnong kakausapin ko,na humantong na lang sa pagtahimik ko. Almost 30 mins cgro ako nakatigil lang at nkaupo. Pinagmamasdan at inaabsorb ung mga nangyari sa paligid. At saka ako kumilos at nagtanong2 sa kapitbahay bago sa may ari. Wala n xe akong tiwala sa may ari kahit noon pa. Sila ang pinaghihinalaan ko sa mga nangyari sa bahay. But at d end of that night, I just sit and pray.

Gamit na gamit ko ung laptop na un. Toshiba Satellite M500 Limited Edition, bigay p sakin ng kapatid ko dahil nanakaw din ung unang laptop ko na bigay nman ng tatay ko, Acer Aspire One. Pero I would say, PROUD na PROUD ako dun sa laptop kong Toshiba xe andame kong natutuhan sa kanya. Dun ako nag-improve, namotivate na mag aral, naginspire skin na magsipag pa lalo,nagsabi sakin na Learning is continuous, nagpaalala sakin na my mga kaibigan ako, nagging pang aliw ko habang nabbore ako, pampatulog ko, nagsilbing taguan ng sikreto ko, nagging instrument ko sa pagunlad ko, nagging partner ko para makapasa ako sa npkahhirap n subjects ko,nagging laruan ko, nagging negosyo ko at kumita tlg ako, charger ko,naging way ko sa pagpasa sa dlawang board exam ko, nkapagrecording kme, nagkaroon pa ng maraming frends, taguan ng alaala ng mga naging katipan, etc. in short, BESTFRIEND ko.. tinuruan niya akong magtiwala sa kanya at hindi naman nia ako pinalya. Sa kahit anumang presentations, projects, reports, thesis,sideline, records,. sobrang pinakisamahan nia ako. Kahit anung applications ang i-install ko, gnito ang sinasabi nia sa akin, “basta sa ikauunlad mo, lahat ng gusto mong matutunan, i-install mo at kakayanin ko”.

Bukod sa wala akong mkitang ibang kparehong unit at model nun ditto sa pinas, wala din cgro akong makikitang ibang laptop na nakisama ng gnon sa akin. Sobrang pinahirapan ko n nga at wala ng pahinga,kht dko man lang napunasan sa mahabang panahon pero cge pa din at nakikisama p din sa akin.

Kaya para sa yo na kumuha ng laptop ko, kng di lng din maaalagaan ng pagbebentahan mo, pkibalik na lang pls. kung gusto mo ng kayamanan, matuto kong maghirap pra makamit un.

Super thank GOD p din s mga nangyari. I learn many things.

Saturday, June 25, 2011

Ang hirap kapag wala ang mga tambay...

Ang hirap kapag wala ang mga tambay…

June 24, 2011 --- Tulad niyo, dko din ineexpect na may kasunod pla ang kwento ko. Paggicing ko sa umaga, nkkatuwa pa ding icipin ung ngyari sakin kinagabihan. Nang lumabas ako ng bahay, halos lath ng mga katbi naming bahay, naglilimas ng tubig galing sa loob ng bahay nila. Maswerte pa rin kame dhil hindi na naming pproblemahin kung saan kame kkha ng daspan at tabo at palangana para maglimas ng tubig drcho tapon sa baba galing 3rd floor.

Umaga, ginawa ko ang tarp pra sa dedication ng pamangkin ko.. bandang tnghali hinihintay ko na lng ang perang papadala ni mama para mapaprint ung tarp. Kaya’t naligo na ko sa animo’y refrigerator na shower ng apartment nmin. (oh diba, kinaya kong maligo… hehe).. Nanood ako ng balita na nagssabing suspendido dw ang mga klase sa metro manila.. Tignan mo nga naman, di man lang itinapat na hindi Holiday(Araw ng Maynila), ang announcement na walang pasok. Ang huli ko na lang nadinig n cnabi ni kuyang anchor ng GMA News TV na “kung wala lang din naman kayong mahalagang gagawin sa labas, manatili na lang po kayo sa inyong tahanan” (in a lower tone voice..). Ntawa lang ako at un n nga ang umiikot s icp ko maya’t-maya. Eh eto nga, kelangan ko ipaprint ang tarp pra sa dedication ng pamangkin ko s Sunday. Hinihintay ko lng ung pamprint. Taz isasabay ko na din ang pagbili ng regalo ko s knya. Sa tantiya ko, mkhang bubuhos na naman ang ulan..(Actually umuulan na tlaga.. common sense na lng ung cnabi ko… hehe).. At ayun ngpadala n nga ng pera at nkpagpaprint nko ng tarp nga lang knabukasan ko pa mkukuha.

Dmrecho mna ako ng SM Manila pra maghanap ng panregalo.(For sure xe 3-day sale dun kc Araw nga ng Maynila diba… ).. Nakadating akong SM ng wlang kahirap-hirap,hndi trapik at wla msydong tao s paligid. Pag pasok ko ng SM, ang ineexpect kong lagging dinudumog pg sale e prang nging divisoriang night shift.. hndi gnun kdme ang tao kung kya’t mdme kang pagppiliang mgganda. Nagtagal ako hndi s khhnap ng regalo kndi sa dko matantiyang sukat ng damit ng pamngkin ko. Aun, after almost an hour,bnili ko n ung polo pra s pmangkin ko,.(nahiya n lng ako xe hndi umaalis s tabi ko ung saleslady kht san ako pmnta.. hhmmmm.. smthing fishy.. hehe) Before ako bmili ng pnregalo, dmdaan mna ako s mga boutique,mura xe mga pntalon.After ko bmili ng polo bmlik ako s BENCH. Nung tumtngin ako ng pntalon bglang sabi skin nung isa, “oh sir kanina pa kayo jan ah, di paba kau nkkpili?” kumsta nmn, e natural xe antgal kong nkbalik xe bmili ako ng para s pmngkin ko. Hmp.pkialamerang frog.. :D

S wakas 8:30pm uwi nko xe sbi ko bka abutin pko ng malakas na ulan. Pag nga nmn sinuswerte ka oh,.. hndi nga ako sinalubong ng malakas na ulan,. Malakas na hangin na may kalat-kalat n pag-ambon at xmpre package deal, ga-hitang baha n nmn sa mismong labasan ng SM ang sumalubong sa akin at sa lht ng shoppers na nagulat din s nkta nila ng lumbas. Animo’y nsa isla kame ni master buten na npapaligiran ng tubig kht saang sulok o labasan. Anlamig at anlakas ng hangin, tinext ko ang kaibigan kong tga Cavite.. (itago natin sa pangalang “Timothy Andrew Macawili”—Tamtam ang name nia sa fb :D) sbi ko kng pde dun mna ako s knila tumuloy ngyon xe ang hrap umwi smin. Ms mdling umwi ng Dasma, Cavite xe my bus n drcho dun kesa s Sampaloc. Ok lang dw sbi nia,kso iniicp ko,klngan ko pang bumalik bks ng manila gwa nung tarp,hassle pa. sb ko hntyin ko n lng tumila ang ulan ska ako ssabak sa adventure ko. Aun at sabi nmn nia “Hahaha cge para me maisulat ka ulit na bago hahaha” kaya’t nagpasya mna akong mgstay pra magpatila ng ulan at hangin bago lumusong na naman sa lahat ng iskinita ng ilog pasig.

Aun, wla n akng load at gutom nko.kktuwa nmn ang 3day sale ang agang nagsara ng mga estblishemento. Nddnig ko pa ung mga saleslady n ntutuwa xe maaga dw cla mkakauwi, huh hndi lang nila alam, ms mtgal pa ang llkbaying nla xe s isstay nla dun na may bayad. Aun. wla tuloy mpgkwntuhan s mga ngyyri skin.(kunsabagay hndi nmn ako tsismoso tlga e..hehe) kya’t naupo mna ako s my Jolibee hbng tinatakam ang juicylicious n knkaeng nsa harap ko. Hndi ako nakatiis, ang gnawa ko, hmp. Pumikit ako.. :D at aun, dko nmlayan mejo napaidlip n pla ako,. Umonti na ang mga taong nag-aabang ng rescue (ASA!) este ng paghupa pla ng ulan pra mkalusong na sa maitim na lawa. Iniisip ko din dat time na pano pag naistranded lht ng tao dun?, (xmpre kkupkupin un ng SM compare s Municipality ng manila at take note, they are only 30meters away..) edi ppkainin kme ng SM, bbgyan ng damit, tsnelas, spatos n converse, sumbrerong Toshiba, at payong na hello kitty,tpos paglalaruin s quantum drcho videoke at kng anu-anu pa.. :D at xmpre etong mga cnbi ko, parte lng ng panaginip ko. :D (sori na,. masyado lng assuming..)..eto na, lumusong n ako s baha. At aun, sabi na, nkalimutan ko. Libre gift wrap nga pla sbi s akin,naalala ko lng nung nsa Lawton river na ako.

D pa ako nkkalayo naiicp ko na ang llakbayin ko.. wla pang dumadaang sskyan.. ms malayo eto kumpara kahapon.. ddaan ako s tulay ng quiapo, simbahan ng quiapo, recto, tas dun ulet s khbaan ng ilog-espana.ms my thrill to xe konti lng ang mga nglalakad n tao at ang mga ddaanan ko ay ung mga NPA pipz or No Permanent Address pipol (ung mga taong ntutulog s gilid ng walkway). Bandang 9:15pm, paglabas ko mula SM, ang hirap xe kanya2ng lakaran, mejo prang mtutumba ako/kami pla. Xe d nmin mkta ang lubak at d nmin alam kng saan my ngtatagong manhole. Wala ang mga superheros. Walang ang mga tambay doon. Lath kme hirap, wlang nag-aalalay,wlang ng-gguide. Oh my, where’s my,superhero na tambay..? halos lht kme n galing sm,nttapilok s mga guwang. Nkkainis lng ung iba xe natapilok n nga sila hndi mn lng ngssbing my guwang dun.nalaman ko lng ng bglang lmubog ang paa ko at ako ang nabiktima. So xmpre ang gnawa ko, sinabhan ko ang mga nsa likod ko na “sa gilid lang po ang daan,my guwang po jan, nabiktima na po ako..” Ang City Hall is 20meters away lang, wla bang tao dun? Kelan kaya tayo mgkkron ng gobyernong 24hours ang “public service” DAW!!!!??? Madame plng guwang dun, dmeng nbbktima. Katuwa tlga mga pinoy,s pnhon ng gntong pngyyri, nagawa pang magPICTURAN. Kmusta naman? Hehe gsto kong mkisali, mkhang ansaya nila. Atleast my remembrance at mppkita nila s kaapo-apohan sa fb itatag nila na dumaan tlga sila s gnun.. the best ang pinoy! :D

Pagdating ko ng LRT central station, kktuwa nmn, xe srado n ang LRT at eto pa ang nakakatuwa,. Dameng pulis dun.note mga nkamotor p ung iba. Sila pla ung dmadaan s my city hall papntang lrt. Anlalaki p ng ktawan. Nagpapatila ata ng ulan. Dinig ko ngkkwentuhan, “tol hnggng bewang n dw dun s my espana.” “onga tol, dito nga oh s mga nglalabasang tao galing sm, umabot n hnggng hita.” Ansarap putulin ng hita ko at ihampas sa kanila! Mga wlang kwenta, imbes na tumulong at mg-guide andun lng ngppatila. Andme ng halos mtumba s tubig,d mn lng nla iniisp. Hndi mn lng isinasakay s motor nila ung mga babaeng nkatakong pang dumadaan s putikan. D daw ata parte ng trbho nila. Srap katusan e. hmp. Kakalungkot tlga,wla ang mga superherong tambayerz..

Nkarating nko ng Lawton s wkas. Ttawid nko ng tulay,at wlang ni isang sskyan ang dmdaan. Hngng pgdtng ko ng quiapo. Buti n lng naxprience kong tumira s quiapo at s recto.kya kht pano my lakas nko ng loob mglakad alone s gnung lugar. habang ako ang ngllakad s quiapo,akala ko nkakaawa n ako s sitwasyon ko. Pero nung nglakad ako, ndaanan ko ang mga NPA n mhmbing n ntutulog s gilid ng klsada ng quiapo.kung saan ang kumot nila ay ung mga tarpoling mga sira.at ang panlatag nila ay ung mga karton sa tindhan. Nkakalungkot pa, my mga bata. Madami.Pano kaya nila binubuo ang mga iyon sa ganoong lugar..? (hehe..naughty mind!) Nkakaawang tgnan, halos balde-balde ang ampiyas nila pag ntutulog,.buong khbaan ng kalsada ng quiapo my mga NPA. wala bng solusyon ang gobyerno pra s mga taong ito?

Aun at sa wakas my dumaang bus kaso puno. At my dumaan p ulet bus kso puno n nmn. At my dumaang jip na aalog-alog at punong puno. Byheng proj.6 SM Fairview. Gudluck nmn kng umabot p to ng sm Fairview :D.. pero aun, tumigil cia,my bmabang mga pshero,unhan ang mga tao,at xmpre nkpgsiksikan dn ako. Fortunately,pra akong barker n nksbit s likod ng jip. Naawa ako s jip pero c kuyang drayber cge pa din, maihatid lang ang knyng mga pshero. Buti n lng wlang kawani ng gobyernong umiikot, xe kng hndi,nahuli kame kng saan-saan kme dumaan.nghanap c drayber ng atleast 1ft n tubig. S bwat dndanan nming iskinita,my mga ngssbing “dko nia kya yan..” “titirik lng kayo jan” “bhala kayo lulutang kayo jan” srap basain ng tubig e. lm ko nmang safe kame. My ksama kya sa jip na un na ANAK NG Diyos.. oh diba.. hehehe.. by faith lng tlga ang byhe nmin. Sa wkas espana na. ms mtaas ang tubig.ung jip halos inaabot n ung paa nmin. Naghhingalo na ang tambutso. Pra kaya p din. Sbi nung nsa una “don’t lose hope kya yan” (oha my fighting spirit din..)hehe.. as usual, mdmeng sskyang nakatirik. Bawal pumara sa malalim xe bka tuluyang pumara ang makina ng jip. At nung prang hmihina n ang makina, eto na! ANG MGA SUPERHERONG TAMBAY TO THE RESCUE! Yes! Sbi na hndi kme pbbyaan ng mga un.ehehe. nung npansin nilang prng bmbagal ang jip, pinunthan nila eto at itnulak pra mgkapwersa. Den un tapos drcho cila surfing s espana lake. Slamat naman s kanila.

Habang nilalakbay nmin ang espana lake, kta ko ung mga tambay, andun pa din, nkaduty. Bawat kanto may mga transformed na upuan pra malakaran ng mga tao. Mdme cla at nagaalalay s mga dmdaan. Nkadating n kme s my riles. Sa wkas my bumaba. Pero malapit n din nmn ako sa amin..Mejo tumigil ang jip xe my sskyan s una. Kung my tren lng dung umaandar, pihadong pra kameng latang pinitpit. “maglakad n lng kayo, ms mabilis pa..” sabi ng animo’y adviser na tambay.. pero naalala ko hndi p pla ako bayad.hehe. aun ngbayad ako,gsto ko mang doblehin kso wla nko pmshe pauwi btngas e. nagpasya n nga akong mglakad nlng. Dun ako dumaan sa gitna ng kalsada (leftside) pra sure akong mejo mababaw,elevated xe ska my rehas na hawakan. Ok n sna ang nilalakad ko ng biglang, AAHHH!! Pagstep ko ng kaliwang paa drcho s manhole. Dko npansin. Pasaway, dme plang bkas n manhole kht nsa gtna n cia. Nabiktima ako ng mga peste. Buti n lng my rehas na hawakan nkahawak ako gd dhil kng hndi drdrcho paglubog ko. Ppalapit ang isang tambay (to the rescue cgro).. ngllkad dn s gtna.. bata pa,cgro 2yrs old(nye! Korni! :D) mga 13 yrs lng.nkahubad pa. Sbay sbi, “kuya lipat n lng kayo s kabila(right side) wlang butas.” Aun at lumipat nga ako, mantakin mo, dun siya nakadestino. Tga bantay ng butas.. sino kaya ang amo ng mga eto. D nmn cla binabayaran.. nagkasugat ako.. nababad na sa kalinisan ng lawa.

Nakakatuwa p din hbng nglalakad ako xe my mga jip p ding dmdaan pbalik. At nung halos hndi n kinakaya ang pag-andar, my sumigaw n tambay, “yan titirik na, tulak niyo na yan!” at lapitan nga ang mga tambay s jip pra itulak. Yung batang tumulong sa akin nag-dive pra tumulong magtulak. Kapag umayos n ulet ang andar ng jip, “yohhoooo!” mgccgawan silang prang nanalo s lotto.. mga 10pm n un. Yan ang tunay na PUBLIC SERVICE!

At last katulad kahapon, nkdting dn s amin ng babad ang sugat hanggang s bhay nmin. Ang gsto ko lng ngayon, wlang msydong IPIS.. heheh.. pero nung nililinis ko ng alchol ang sugat ko, grabe! Hndi ko kaya, pra akong nsa CR na hndi mailabas ang ano..(cge imagining mo pa.. :D) Nakakatuwa tlga ang mga ganitong experience. Sabi nga sa Bible, when wisdom speaks, Proverbs 1:33 “if you listen to me, you will be SAFE and SECURE without fear of disaster.” Always ask protection from God and have strong faith that He will be with you all the time.. --Dan

Panu na lang kung walang mga tambay..?

June 23, 2011--- Malungkot ang panahon. Patuloy ang pagbuhos ng ulan ngunit ang klase hindi pa din nasususpinde. Until 7pm lng class ko pero nagklase pa din kame. Lingid sa aming kaalaman, bumabaha n pla sa ilang kalsadang nakapalibot sa campus namin. At yun nga bandang 6pm, kinansela ang klase. Nakakainis lang, kung kelan malaks na ang ulan, baha nasa mga kalsada,wla na halos madaanan,stranded pa xe puno ang mga sskyan, at konti lang bmbyahe, sbrang trapik pa, e saka lang papauwiin ang mga estudyante. Kelan kya mababago ang sistemang eto.


Paglabas ko ng campus, gsto ko na agad umwi pra matpos ko na ung mga dapat tapusin. dame ng student ang nkayapak. Sa bandang corner kala ko kung anu ng pinagkakaguluhan, un pala, sobrang kumita ang tindahan ng payong at tsinelas. Msyadong dinumog ang nsabing mga tindahan. Sale siguro. Araw ng Maynila kinabukasan e. (:D) wlang byahe dun sa sinasakyan kong jip.at ang lakas ng ulan. Pero naghintay pa din ako hangang tumila, at ayun, ok lng sana khit nababasa ako ng ulan, kaso habang nakatayo ako, biglang my naglabasang mga IPIS! Hndi ako makatakbo kxe wla akong payong lakas ng ulan. Naghhiyawan pa ung mga bbae,pero buti n lng my mga katabi akong mttapang, pinagttapakan ang mga mbbangis na insekto. Ges wat, nkapatay ako ng tatlong ipis,.hehehe, kwawang mga ipis wlang puntahan dahil bahang baha ang kanilang kanlungan..


Nagpasya akong kumaen muna sa mcdo hbang iniisip kong titila pa ang ulan. Malamig ang hangin,malamig pa ang aircon, pati ang inorder kong brewed coffee, nakalutang na ang buo-buong coffee mate.. nung makatapos akong kumaen,(almost 1 hour akong nktambay s mcdo) aun, umuulan p din. Sinilip ko ang labas nagbabaka-sakaling konti n lng ang mga ga-langgam n mga pasaherong istranded na nkkipagpatintero pa din s mga IPIS. Sa wakas, nabawasan ang mga tao, at pati mga ssakyan nabawasan din, NGUNIT tubig naman ang nadagdagan. Kakatuwang tgnan ang mga batang sabik sa mga beach resorts na nagda-dive sa kalaliman ng tubig sa morayta. Nsa mcdo pdn ako habang umaagos ang mga mini tsunami, mdmeng tumatawid sa ga-tuhod na tubig sa kalsada, my isang student sa di kalayuan ang nkita kong prang natapilok, pero kakaibang tapilok un xe lumubog cia hangang dibdib ang tubig, pag ahon nia, parang my humila pa ulet s knya at natumba n naman, umabot hngang mukha ang tubig. May MANHOLE pla na walang takip. Pasaway na baha, hndi makita ang daan. Pasaway din ang kumuha ng takip ng manhole.. hmp. Pati takip ng manhole pinag-interesan, Buti n lng tinulungan cia nung dlwang student din,kso hrap silang mklapit agad xe bka cla nmn ang mag 3points dun sa manhole..


Dahil sa tumataas ang tubig at wla p ding tigil ang ulan,nagdecide na akong mglakad. Wla dn nmng mskyan,.nakatirik n ang karamiha ng sskyan sa kahabaan ng espana. At ayun nga nagsimula na akong mag-adventure sa kahabaan ng ilog-espana..hindi ba naisip ng gobyerno na sayang lang ang ilang milyong ginastos nila pra lang pataasin ang kalsada ng espana at dapitan? Prang wla naming ngyari e. mas perwisyo pa xe apektado ung bahay-bahay sa gilid dahil s kanila ms malalim ang tubig. Bawat kanto simula p.campa, lagpas tuhod na ang tubig. so as usual, nkauniform ako,no choice kundi mglaba n nmn kinabukasan ng pantalon, mejas at sapatos na leder. Unang kanto pa lang, grabe dko kinaya ang powers ni Moses ng hatiin nia ang tubig sa dalawa.. :D Eto ang nkakatuwang part,.Sa aking paglalakbay from feu hngang sa craig st.cgro my 10 na kanto. (hula ko lng un diko sure kng 10 nga.. ni-round-off ko n lng.hehe) kada kanto ay may mini san juanico bridge. Eto ay ung mga bangko o upuan sa loob ng tahanan na naconvert at naging maliit natulay..ang may pakana,..? TADAAANN! MgaTambay… napakagentle nila na inaalalayan ang mga taong dumadaan s knilang tulay pra hndi cila lumusong s malalim na tubig kapalit ay pisong donasyon at NOTE, hindi un pilitan,. Sa katunayan, ilang kanto lng ung my mga tambay na my hawak na baso ng buko juice n my lamang ilang barya. Karamihan, wlang bayad. BOLUNTARYONG MAMAMAYAN NA CONCERN SA MAYAYAMAN. Bihira ung vice versa nun ultimo ung nakaupo sa puting kaharian sa may mendiola at sa kampo sa batasan. Katunayan, my mga nkabantay sa manhole at sinsabi nilang “kua gilid lang po kayo,may manhole po dito, pesteng mga magnanakaw un e, pati manhole pinag-interesan”, “pila lang po tau ng maaus pra po mkadaan tayo lahat.” or“dito po keu dumaan malalim po jan” paulit-ulit na cnsabi un kada dumada ang tao. Inaalalalyan nila ang mga taong tumtawid s gnawa nilang kalsada samantalang sila itong nakalubog sa tubig. Malaking tulong un xe lahat tlga ng kanto kelangan mong suungin pra lang mkatawid ka. Nakakalungkot lang sa mga taong tumatawid, hndi n nga ngbigay ng donasyon, hndi man lang makuhang magpasalamat. Wala ata cilang GMRC nung elementary e.(o hndi nga cgro nag-elementary.drecho college na.. :D) Nakakaawang tignan pero mkhang nag-eenjoy nmn cila s gngwa nila.


May mgasskyan pa ding dumadaan. Pero ms madami ang nakatirik sa daan. Mdame ng nasiraan.Ngunit nagagawan to ng paraan pra mging maayos ang trapiko at pra makadaan ung mga sumusunod na sskyan. At ang mga may pakana na naman…? TADAAANNN! Ang mga TAMBAY na naman.Tulong-tulong cila pra itulak patabi ang mga nakatirik na jip, fx, kotse, at BUS (xmpre jowk lng ung bus..hehe) pra lang makadaan ung mga sskyan sa likod. Ang tanong ko n lang, Paano na kung walang mga tambay? asan na ang mga kawani ng gobyerno? Silang binabayaran ng malaki pra DAW sa “in the service of the Filipino people”. At bkt sila pa etong laging na-aacknowledge at nrrcognize smantalang ang mga bayani tlgang kng ttgnan e ung mga wla sa upuan. D naman nila kayang lumusong sa baha at putik n my naglutang na pampers nasariwa ah..


Habang nglalakad ako, nag-eenjoy akong tgnan na npkadaming taong hindi komportable mglakad s tubig pero npkadami ding nag-aalalay kahit ung mga katabi nilang naglalakad din kahthndi kakilala. May nkita din akong mga estudyante specifically FEU student (taga-doon ako.. :D) na habang wla pa silang masakyan e nkalubog din sa tubig at BOLUNTARYO ding nag-gguide s mga dumadaan at nagssabing “hawak lang po kayo baka matumba, hndi pantay ang semento” at “kua bandang gitna lang po kau dumaan may manhole dito” habang nakatayo sa tapat ng di namin makitang manhole na nakalubog sa tubig.


At sa wakas, aftr an hour, the rain stops and nkadating din ako sa apartment naming bahangbaha din.(butinalng 3rd floor kame.. hekhek). Thank God for the safety at xmpre s experience.. Prang ayaw ko png umwi, prang gstoko pang maglakad xe andmeng nglalakad at nkakatuwa cilang tgnan. Isa lang ang napatunayan ko.kaya pala mahal na mahal ni God ang Pilipinas kasi kakaiba talaga ang mga pinoy. Sa panahon man ng kalamidad, kagipitan anjan pa din, tulungan, kahit anung uri kapa, tao man o hindi, pre-prehong nsa pangit na sitwasyon, bigayan pa din at tulungan. Truly God has a purpose in everything n ngyyri s buhay ng tao like in this one, may mga matututunan ka at makikitang mgndang rebelasyon tungkol sa kapwa mo.This is Dan, proudly pinoy and proudly Son of the Living God.Signing off.

Monday, November 29, 2010

Paano nabuo ang Tatlong Taon?

6:48 AM, 11/30/2010-Tue



ANG IYONG PAGIBIG NA INALAY AY WALANG HANGGAN
ANG KATAPATAN MO OH DIYOS KAILANPAMAN
AT SA TEMPLO MONG BANAL KAMI DOO'Y MANANAHAN
SA AMING BUHAY IKA'Y PARANGALAN

KALUWALHATIAN MO AY AMING NASILAYAN
KAPANGYARIHAN MO AY AMING NARANASAN
KADAKILAAN MO OH DIYOS IHAHAYAG KAILANPAMAN
SA AMING BUHAY IKA'Y PARANGALAN

TATLONG TAON NG PAGDIRIWANG NG IYONG KALUWALHATIAN
SA BAWAT ARAW NA TAGUMPAY PAG KASAMA KA
AMING PANALANGIN PATULOY PANG PAGPALAAIN
ANG BAYANG PINILI, BAYANG HINIRANG
MAGHARI KA PANGINOON
SA BAYAN MO OH DIYOS

DAKILA KA
(DAKILA ANG PAG-IBIG MO AT ANG KALUWALHATIAN MO)
PURIHIN KA
(PURIHIN KA SA KABUTIHAN MONG GINAWA SA BUHAY KO)


--- Gusto ko lng ishare kung paano nabuo ang song na to. Almost 1yr before nabuo itong song na to.(months after 2nd anniversary), npanood ko sa tv ung ibang church anniversary na my sriling Anniversary theme song. Un ung nagconvict sa kin na sabi ko "gusto ko din gumawa ng song for our 3rd Anniversary". Simula nun, i started to think of some words or phrases na gagamitin ko for that composition. Nagbasa ako ng Bible to search verses na pede kong i-include sa song. Nag-aasume ako na meron akong mahabang time pa para mabuo un. i prayed for it at ayun nga, nagbunga ung ginawa ko. PERO, chorus pa lang ang nagagawa ko,

"Tatlong taon ng pagdiriwang ng Kanyang kaluwalhatian
Sa bawat araw na tagumpay pag kasama Siya,
Aming panalangin, patuloy pang pagpalain"

Hindi pa kumpleto at hindi pa aus ang tono. and until such time na mejo tumagal pa din at nahihirapan na akong sundan ang lyrics ng kanta. Worse, it took almost 1 yr para masundan pa ulet. Ewan ko ba kung bakit hndi ako mkagawa ng song if hindi ko feel or hndi ko nraramdaman.. katulad ng sinasabi ko sa iba, im not a typical type of composer na anytym kaya kong gumawa ng piece. Hindi ako ganun, bigla lang my lumalabas na song from my mind kng my something akong nafeel or naranasan then sinusundan ko n lng. Kaso, for this song, dahil nga mejo matagal na, hndi ko pa din masundan,mejo nawawala na din ako sa momentum. Ilang months na lng anniversary na. hindi ko pa din maramdaman. sabi ko nga dati, gusto ko maramdaman ang anniversary pra masundan ko na ung kanta. at sa wakas, praktisan na. Mejo naramdaman ko na din kaxe bigla dn kmeng ngrush s line up ng songs for anniv xe pinapalitan ni ptr. Naishare ko lng sa song lider(ruby) namin about dun sa gngwa kong kanta. Hindi ko xe un cnsabi kht kanino xe nahihiya ako(",) saka if ever na hindi mabuo, edi hindi p din nila alam.. hehehe..

At aun nga, its 2weeks b4 anniv, sa isang praktisan namin ng music, inopen ni ruby sa kanila ung about dun sa gngwa kong kanta. Mejo shy type pa ako nun :P, iniisip ko kng ppdinig ko s knila or hndi n lng. pero sbi ko cge, ngbaka-sakali ako n magustuhan dn nila. Pinadinig ko sa kanila ung kanta, at xmpre knuwento ko na din na un pa nga lng ang nabubuo ko(chorus). At un, nag-initiate c kua waren(band leader/guitarist) n magdagdag ng verse. pati c ruby, luwi, kua don, ate ginalyn, at sumunod pa ang iba.. at aun.. Thank God. Nung gabi ding un, NABUO ANG KANTA.. Yey! Sobrang nakakatuwa xe laht kme ay eager na eager mabuo ung song. tinry pa namin irecord xe baka mkalimutan ang tono.. hehehe.. mag-3am na ata kme nkatulog nun.

Kinabukasan, praktis din, pinadinig namin kna ate cleng(asawa ni ptr.) ung komposisyon. aun, natuwa din siya. at napgusapan namin na wag ipaalam muna sa iba. Ippresent ito sa anniv, surprise para kay Ptr Samie. prang regalo na din s Kanya. Ginawan ko na din ng Video presentation about different activities for the past years of COG. Success!

From this story, i learned something. Binigyan tau ni Lord ng gift pra maging blessing din tayo sa iba. Pinakita sakin ni Lord na prang nging selfish ako. Ung gift na isshare ko, sa akin lng magmumula. Kaya hindi mabuo ung song, kxe sbi ni God, hindi lang nman ako ang pinagpala, nkaranas ng kabutihan Niya, at tumangap ng biyaya galing sa Kanya, pati din ung iba. Hindi ko mabubuo ung song of thanksgiving for God nang solo lang ako. Dapat ishare ko to sa iba xe pati sila, gusto nila mgbigay ng thanksgiving for God ng sa gayon,sama-sama kameng magpuri at magpasalamat sa aming Ama.

Para sa mga hndi pa nkakapakinig nung song, just click on the link provided above. I hope magustuhan niyo din.. All GLORY TO GOD! :D


Sunday, November 28, 2010

Holiday hagard.. don't know what to do first..

as of 8:41am, 11/29/10-Mon

Mejo late na din akong nagising pero andami ko dapat gawin.

*Microwave Design
-Hindi ko pa tapos ung ginwa ko kagabi. Ang hirap mag-isip ng mga dapat kong isulat.
-Sa thursday na daw ang defense.. huhu..

*Ciprahin ang Line-up for JIL concert
-Babalik ako sa JIL Lagro ngayon for general rehearsal. Last na praktis na to pero hindi ko pa din naccipra ung ibang mga kanta.. 10am ang practice pero baka after lunch na ako pmnta dun. Hinihintay ko pa xe ang text ni mama, luluwas daw kxe cia.
-friday night na ang concert

*DSP project
-research ulet about speech recognition
-sa friday na defense..

---mukhang mas busy pa ako pag holiday at walang pasok kesa sa meron.. hehe.. pero keri lang kaxe maganda naman ang panahon, nakakadala ng mood.. :P

Long Weeeeeeeeeeekend.. Andameng ngyri..

as of 11:48 pm, 11/28/2010, Sun

Parang andme na agad ngyari.. last friday, championship ng Friendship games, at ang ECESS ay isa s pinalad n makarating ng finals; volleyball boys and girls, and basketball. unfortunately, natalo kame s volleyball both boys and girls, kahit hindi ako nkapglaro (bangko lng.. :D). nkakalungkot lng xe halos sunud-sunod na taon champion lagi ang ECESS s volleyball. Pero proud pa din ako s team nmin, xe nkta ko s knila yung kagustuhan nilang manalo at mgchampion na halos piling ko, mangugulo lng ako pag pinasok ako sa set. PERO, pinalad kme n makuha ang korona sa basketball.

Eto na nman at manghihimasok sa buhay ko ang salitang "busy." Kahit minsan, my mga naiinis na sa akin xe hndi ko natutupad yung lahat ng bagay na dapat kong gawin. kung pwede nga lng hatiin ang katawan ko para gawin lahat ng tasks ko. Pero i learned na dapat alamin ko kung anong dapat kong iprioritize.

Saturday, my schedule kame ng practice sa JIL Lagro for the upcoming concert on Dec.3.. Maghapon kme ngpractice (pero ung gitna movie marathon lang..lol) hangang inabot ng gabi. Sa totoo lang, next week na ang concert pero di pa namin nappraktis lahat ng line up. At yung iba, hindi ko pa naccipra. Another pressure lang din sa kin xe may iba na naghhintay ng chords from me. Halos nakalimutan ko nang magpaalam s church namin sa batangas(City of God). Isa ko pang problema ay yoong cellphone ko. Naiwan ko kxe yung wire ng usb. un ung ginagamit kong pancharge sa phone ko. Almost 1month na akong hindi nakakauwi ng batangas. Salamat at my 7-11 para makapgcharge ako. Pero hndi enough un para mamaintain ang battery ng cellphone ko na madaling mag-lobat.Ginagamit ko din ung charger ni Carl(pinsan ko) na pa-clip. Buti na lang nung pagpunta ko kina luwi, e prho kami ng charger, nakapag charge ako.

Malaki ang nagiging problema ko nang dahil sa problema ko sa charger. Hindi ako makabili ng charger xe mahal.. Madami din akong ginagastos sa ngayon. May mga namimiss akong mahalagang text galing sa groupmates ko sa thesis, at sa ibang major subjects. Hindi ako msyadong mkapagfollowup ng celgroup. Hindi ko matxt ang mga dapat kong matxt. Bakit ba xe ang panahon, ginawang necessity ang celphone.

Bakit nga pla napunta sa usapang cellphone, ahh.. oo.. may usapan kxe kme nina Ms. Jazt, Kua Jb, at ung ibang kaLIFEGroup ko na umatend ng concert. Sabado ito ng gabi. At that time nasa practice ako. Hanggang sa ginabi kame sa practice at pinatugtog ako nina luwi kinabukasan. eh hndi ako prepared,kaya dun na lang ako pinatulog ni luwi sa kanila at pinahiram na lang nila ako ng dmit kesa umwi pa s aprtment. Nahihiya din akong pumunta na sa concert xe nahihiya akong umuwi ng gabi na dun kina luwi. Yung gabing yon, patay na patay pa din cp ko. Si louie nmn, wlang load. Late ko na tuloy nasabi kina ms. jazt na hindi na kame makakapunta. Nahihiya ako sa kanila, because they are expecting na makkpunta ako. Expctedly, nagtampo cila sa akin.

At hanggan kinabukasan Linggo, church mode. maganda nmn ang tugtugan at ang kabuuan ng service. Hindi pa din nagrreply skin cna Kua jb at mam jazt. hanggng nung hapon,ngtxt c mam,cnabi lng na mgppreach c sir jb s chrch nila. at un, tinext ko c sir, pero hindi din cia ngrply. Alam ko nagtatampo cila. Sobrang nahihiya ako s knila xe, the problem with me is lagi akong on the spot nagkakaroon ng desisyon.. yung parang they are all expecting and then on that time,biglang hndi ako pede. madming instances na, na ganun.

Hapon na, pagdating ko sa apartment, nkapagonline ako, saka ko lng nabasa ung post sa fb ng kagrup ko sa isang major ko about dun sa project namin. at mejo nagagalit na siya. madame n siyang na post pero piling ko ngttext din cia na ang case ko nga,wala akong nttangap dhil sa topak ng cp ko. Agad kong ginawa ung dapat kong gwin sa project. then, tumawag yung isang barkada ko, birthday niya at hnihntay nila ako dun sa bahay nila. Andun din yung mga kagrupo ko. Pagdating ko dun, kumaen lang ako at napashot ng kaunti.
Habang nsa session ako, ngtxt ulet c mam jazt. answit ng mga txt nia, kala ko ok na but then my txt akong mejo namisinterpret nia,. That turns out to misunderstanding. Humingi ako ng sori,. at hanggang sa paguwi ko nagtxt c sir jb. bakit ba ganun, sa twing magttxt cila ng "jun, we need to talk" parang laging knkabahan ako.. :) Aun so far sana ok naman lahat.

as of now, kelangan ko nang ituloy ang ginagawa ko. Project sa Microwave. Next week na din ang defense namin. I still trust God sa lahat ng nangyayari sa akin.. Ayokong magreklamo sa Kanya kxe alam kong may ginagawa ciang better for me eh.. God bless sa group namin.. :P

my 1st piece

as of 11:23 pm, 11/25/2010, madame akong gustong sabihin pero dhil sa sobrang dame, wla akong masabi kht isa.. hehe.. i have my account since april 2008 pero ngayon ko lng naisipan gamitin at ito ang kauna-unahan kong blog. try ko karerin dahil sabi ko din sa sarili ko, one way to ng pagbawas ng kung anuman ang bigat sa loob.. gudluck sa kin at sana maenjoy ko..